@G-krul – ik ken de achtergronden van je link niet en daarnaast is mijn Duits niet al te goed. Ik had verwacht bij de FAQ’s op de site wel iets over de hiatus te vinden maar vond dat niet, dat spreekt niet voor ze maar je zou eigenlijk het hele verhaal moeten kennen. Vaar nooit op één mening of één artikel.
Ik zit precies in hetzelfde schuitje als jij op andere gebieden waar ik weinig verstand van heb. Moet ik de dokter die misschien aandelen in de farmaceutische industrie vertrouwen, wie moet ik vertrouwen als het over voor en nadelen van de EU aangaat, etc. Altijd erg lastig en overal zijn misstanden, maar tegelijk wordt overal ook goed werk verricht. Toch zijn er wel een paar redenen waarom het AGW behoorlijk stevig staat.
De hoofdreden is dat je, zelfs in het geval van groepsdenken (wat aan beide kanten zeker in bepaalde mate het geval is), altijd dissidenten hebt. Voor een wetenschapper is een verhaal in Nature of Science zo’n beetje het hoogst haalbare, en de makkelijkste manier om dat te bereiken is een bestaande theorie omver schoppen. Als je overtuigend zou kunnen aantonen dat klimaatgevoeligheid echt laag is (m.a.w. dat AGW geen probleem zal worden) dan kan je daar veel bekendheid mee krijgen. Sterker nog, ik denk dat je een Nobelprijs krijgt als je overtuigend kan aantonen dat klimaatgevoeligheid veel lager dan 1 graad per CO2 verdubbeling zit. Wat we tot nu toe zien is dat sceptici zoals Spencer op 1.3 of hoger uitkomen. En dan neem je al de laagste waardes uit de hele range…..
Het trieste van het verhaal is dan dat Ridley, Labohm, de Groene rekenkamer (die Spencer citeert maar dan doodleuk zegt dat de gevoeligheid waarschijnlijk iets van 0.5 is) etc. dit soort artikelen dan gebruikt om hun gelijk te halen en de hiatus ook misbruiken. Ik heb Labohm nog nooit iets over de hiatus horen zeggen in combinatie met zijn opvatting over de belangrijke rol van de zon (die de laatste 15 jaar minder actief werd).
Eigenlijk is het in de basis erg simpel en zou iedereen die hier het eens is met Labohm dit sommetje eens moeten maken. Je hebt twee grootheden nodig: klimaatgevoeligheid en cumulatieve uitstoot van broeikasgassen. Daarnaast zijn er natuurlijke factoren, maar aangezien je die niet kan voorspellen moeten we aannemen dat die op langere termijn uitmiddelen. Dat hebben ze niet gedaan de laatste 15 jaar en je ziet wat dat doet, maar tegelijkertijd is het onwaarschijnlijk dat de zon alleen maar inactiever zal worden en dat de La Nina’s alleen maar sterker zullen worden.
Cumulatieve uitstoot is zonder mitigatie (reductie in uitstoot) gelijk aan ongeveer twee CO2 verdubbelingen in 2100 (waarschijnlijk meer). Dus de klimaatgevoeligheid moet je verdubbelen om de “meest waarschijnlijke” opwarming te krijgen in 2100. Klimaatgevoeligheid volgens het IPCC ligt tussen de 1.5 en 4.5 (Dus 3-9 graden opwarming waarbij ze aangeven dat die laatste niet erg waarschijnlijk is), volgens de bron die Ridley aanhaalt op 1.5 (dus 3 graden opwarming), etc. Nu is bovenstaande niet helemaal fair want ik reken met “evenwichtsgevoeligheid” en ik zou met “overgangsgevoeligheid” moeten rekenen die een stukje lager ligt. Vandaar dat Ridley ook aan de 2 graden komt in 2100, niet aan 3 graden, maar de reden dat ik dat doe is dat de wereld niet in 2100 stopt met opwarmen.
Met andere woorden, als je je moet beroepen op allerlei vage bronnen over extreem lage klimaatgevoeligheid en daarmee de sceptici die nog actief publiceren negeert dan zit er iets fout.